Iedereen is creatief maar niet iedereen heeft de ruimte.

Phoenix
vlam in mij
laai weer op
hart in mij heb geduld
verdubbel het vertrouwen
vogel in mij laat zich opnieuw ontvouwen
de vleuglen de nu nog moede en grouwe
oh wiek nu op uit de verbrande takken
en laat de moed
en uwe vaart niet zakken
het nest is goed
maar het heelal is ruimer
-gedicht van Marsman-
Elke zin omvat een deel van het creatieve proces: ‘leven’
Al zolang als ik leef inspireert dit gedicht mij.
de Phoenix die uit de as herrijst.
Elk mens herkent zich hierin,
de machteloosheid en moedeloosheid
de loutering
het geduld wat het kost,
het vertrouwen wat je nodig hebt
om weer nieuwe moed te vinden,
het vuur in jezelf de ruimte te geven
Ik zal het in kleibeelden laten zien, kijk of je het herkent.